11. Autostopem na północ - cz.2, Braga i Guimarães, kolebka Portugalii. / Hitch-hiking to the north - part 2, Braga and Guimarães, the birthplace of Portugal.

Po przybyciu do Bragi przechadzałyśmy się uliczkami centrum, między innymi Rua dom Diogo de Sousa, na której początku, witając przybyszów, stoi Arco da Porta Nova. Przy uliczce tej znajduje się także katedra Sé, główne wejście do świątyni znajduje się jednak z drugiej strony budowli. Doszłyśmy na Praça da República, skąd skręciłyśmy w okazałą Avenida da Liberdade. Doszłyśmy do Largo de Santa Cruz, gdzie znajduje się kościół o tym samym imieniu i Hospital de São Marcos. Odrobinę dalej znajduje się Dom Promienisty (Casa do Raio), którego fasada odznacza się głębokim niebieskim odcieniem zdobiącej ją azulejo. W czasie naszej wizyty był niestety poddawany remontowi i został praktycznie całkowicie zasłonięty przez rusztowania.

We were wandering through the streets of the city centre, for example Rua dom Diogo de Sousa beginning with an arch, Arco da Porta Nova, welcoming the visitors. There is also the Cathedral Sé situated at this street, but the main entrance to it is located on the other side of the building. We arrived to Praça da República and turned to the splendid Avenida da Liberdade. We reached Largo de Santa Cruz with a church bearing the same name and Hospital de São Marcos. A bit further away we found The Palace of Raio (Casa do Raio) with its deep blue azulejo facade. During our visit it was unfortunately undergoing some works and almost completely covered by scaffolds.

Arco da Porta Nova

8. Z fado przez Lizbonę - Visita Cantada w dzielnicy Mouraria. / Wtih Fado through Lisbon - Visita Cantada in the Mouraria neighbourhood.

Nie można mówić o Portugalii i jej kulturze, nie wspominając klejnotu portugalskiej muzyki, czyli fado. Długo nie odczuwałam specjalnego zainteresowania tym gatunkiem aż do momentu, gdy obejrzałam film „Fados” Carlosa Saury z 2007 roku (wy też możecie zobaczyć ten film, całkowicie za darmo, tutaj – a uwierzcie, że warto!). Reżyser, choć z pochodzenia Hiszpan, perfekcyjnie odmalowuje bogactwo i różnorodność brzmień fado, spopularyzowanego poprzez Amálię Rodrigues w latach 60. XX wieku. Film, będący właściwie serią zmontowanych teledysków, bez konkretnej chronologii czy danych biograficznych prowadzi nas przez historię fado oraz ukazuje jego współczesną postać, podkreślając wpływy pozostałych krajów luzofońskich czy innych gatunków muzycznych. Ten jeden film całkowicie przekonał mnie do fado, którego, oczywiście, nigdzie nie słucha się z taką przyjemnością jak w samej Lizbonie.

ou can’t speak of Portugal and its culture without mentioning a real jewel of the Portuguese music, that is Fado. During a long time I have felt a truly scarce interest in this genre, until the moment when I watched the film “Fados” by Carlos Saura from 2007 (you can also see this film here, completely for free – and trust me, it’s worth it!). The director, although of Spanish origin, perfectly depicts the richness and the diversity of Fado, popularised by Amália Rodrigues in the 60’s. The picture, which is in fact a sequence of assembled music videos without any specific chronology nor biographical data, guides us through the history of Fado and shows its contemporary form, accentuating the influence of the other Lusophone countries or musical styles. This one movie itself convinced me one and for all to Fado. And the best place to listen to Fado is, without any doubt, Lisbon.